De mensen van Iran

Iran maakt een blijvend diepe indruk op ons. Of eigenlijk zijn het de mensen van Iran, en het land heeft hen gemaakt.

Onvoorwaardelijke gastvrijheid overvalt ons steeds weer. Je vraagt je serieus af waar je dit alles aan hebt verdiend. Het verbaast en verrast, het maakt je vrolijk..

Een jongetje dat vrolijk rennnend een dadel in je mond komt duwen.
Een familie die hun huis voor je openstelt, je een vakantie van twee dagen geeft met het lekkerste eten en ritjes door hun stad.
Een jongen die de boodschappen voor je betaalt, zomaar opeens.
Een man op straat die vraagt of hij je ergens mee kan helpen.
Een jongen in de bus die thee voor je gaat halen. Om op te warmen omdat hij ziet dat je het koud hebt.

Dit land maakt ons verlegen en blij tegelijk.

Inmiddels zijn we in Yazd, volgens Unesco een van de oudste steden ter wereld. Maar eerst zal ik vertellen over de reis die we de afgelopen week hebben gemaakt naar de Sprookjesstad Esfahan en de stad van de liefde en de dichters, Shiraz.

Esfahan is een van de grootste trekpleisters voor bezoekers in Iran. De architectuur van pleinen, moskeeen, de bazaar en de bruggen is prachtig. Iraanse families picknicken in parken en aan de oever van de rivier. Met enorme theepotten en complete gasstellen maken ze er elke avond weer een heerlijk feestje van. Wij dachten dat dit met name door de ramadan (in Iran ramazan) komt, maar picknicken schijnt altijd een vast onderdeel te zijn van de Iraanse cultuur.

In Esfahan verbleven we in een hostal met een gezellige binnenplaats, wat ons de kans gaf ook andere backpackers te ontmoeten met uiteenlopende interessante en inspirerende verhalen. We ontmoetten o.a. Aiko, een Fins meisje dat alleen vanuit India, via Pakistan naar Iran was gekomen en zelfs nog een stukje Irak gaat meepikken op haar reis naar Turkije.
Een Nederlands/Nieuw Zeelands koppel dat onze geplande reis aan het doen is, maar dan andersom. En nog vele anderen.

Met de nachtbus zijn we in 9 uur van Esfahan naar Shiraz gereisd waar we eerst de prachtige oude restanten van de stad Persepolis hebben bezocht en de graven van o.a. Darius the Great. Deze plek kan concurreren met Luxor, dat weet ik zeker.
De tombe van de grote Perzische soeffi dichter Hafez konden we ook niet aan ons voorbij laten gaan. Hafez speelt nog altijd een grote rol in het leven van veel Iraniers en zijn boeken komen voor velen op de eerste plaats, gevolgd door de Koran. Prachtig om te zien hoe de Iraanse bezoekers zijn graf vereren en zijn gedichten nog altijd gebruiken om antwoord te krijgen op voor hen belangrijke levensvragen.
Ze stellen een vraag en slaan dan zijn boek open op een willekeurige bladzijde. Hier vinden zij vervolgens - met een beetje geluk - hun antwoord.

Na deze mooie plaatsen met veel geschiedenis heeft Arash, een Iraanse jongen van 26, ons opgepikt bij ons hostal een meegenomen naar het huis van zijn familie. Hier zijn we 2 dagen gebleven en non stop verwend, door hemzelf, zijn oudere broer Amir en hun fantastische ouders. We hebben zelfs Vodka gedronken - illegaal en zelf gemaakt, uiteraard. Verder hebben we de stad met zijn vele gezichten gezien..
- De grote 'flirt-boulevard' van Shiraz, waar auto's vol jonge jongens en meiden elkaar steeds weer passeren en ze lonken en roepen door de open ramen. Geweldig!
- Een fast food restaurant vol meiden met de meest extreme make-up en haarstijlen (bij velen is maar de helft van het haar bedekt en worden met de andere helft de meest creatieve creaties bedacht) en jongens die net een nose-job achter de rug hebben en trots rondlopen met grote pleisters en verbanden (want een operatie als deze kan je natuurlijk alleen betalen als je het financieel goed hebt, wat ze graag laten zien)
- De tuin van de grootvader van de heren, waar een oude auto vol stof en bladeren staat waarin de vodkavoorraad wordt bewaard (!)
- Een theehuis met prachtig uitzicht over de stad vol jongeren met rokende waterpijpen.

Shiraz was een grote gezellige vakantie!

Met de bus zijn we vrijdag aangekomen in Yazd, een relaxte oude oase in de woestijn waar ook Marco Polo is langsgekomen op zijn bekende reis over de zijderoute. Alle gebouwen zijn hier gemaakt van leem en hebben dus de kleur van de woestijn. Eeuwen oude badgirs (windtorens) sieren de hoeken van de huizen, de goed werkende voorloper van de moderne airconditioning. Dit is een stad om te lezen, te schrijven, lekker te eten en te verdwalen door de honderden kronkelende steegjes. Wat een genot! We hebben dan ook besloten hier even te blijven alvorens ons drukke programma in Turkmenistan onze dagen gaat bepalen.

Lieve mensen, ik kan nog uren doorvertellen maar ga nog wat overlaten voor een volgend verhaaltje. Dankjewel voor jullie leuke berichtjes! We genieten ervan :)

Met groet!

Ramon & Lin x