Van hier tot Tokyo.. andersom
Door: Linda en Ramon
Blijf op de hoogte en volg Ramon en Linda
18 Januari 2010 | Japan, Sakaiminato
Vorige week vrijdag zijn we, na een lange reis door 4 hoofdsteden, vanuit Vietnam aangekomen in Japan, de meest Oostelijke bestemming van onze reis door Azië.
Ik probeer voor mezelf mijn ervaring van de afgelopen tien dagen op dit indrukwekkende vulkanische eiland in woorden uit te drukken en merk dat ik nog nooit zo veel moeite heb gehad een plaats te omschrijven als nu wanneer ik het heb over Japan. Het land is niet in een korte tijd te bevatten, zelfs niet een beetje.
Ondanks de complexiteit van dit land, zijn cultuur en taal, had ik maar weinig tijd nodig voordat ik zeker wist dat ik dit land beter wil leren kennen.
Ik was verrast te ontdekken dat Japan - ook voor mensen die geen Japans kunnen spreken of lezen - wat mij betreft het makkelijkst te bereizen land in Azië is, of eigenlijk kan ik denk ik wel zeggen het makkelijkst te bereizen land ter wereld. Het openbaar vervoer is logisch opgezet en extreem efficiënt wat het makkelijk maakt je door dit land te verplaatsen.
Wanneer je in de bullet trein tussen Tokyo en Kyoto zit, en je je ogen sluit, voelt het precies alsof je in een vliegtuig zit dat in volle snelheid over de startbaan raast en ieder moment kan opstijgen. In een vliegtuig geniet ik altijd van dit gevoel en vind ik het iedere keer weer spannend en wonderbaarlijk wanneer het toestel de grond loslaat en zich door de lucht verder verplaatst. Maar deze trein blijft voortdurend met een snelheid van 300 kilometer per uur over de rails razen, wat me een beetje misselijk maakt.
Deze snelle en efficiënte manier van reizen maakt het nog ingewikkelder dit moeilijk te doorgronden land en zijn mensen beter te leren kennen. Hoe moeizamer het reizen gaat, hoe makkelijker je je met het land gaat vermengen en er even een deel van wordt. Hoe efficiënter en sneller het openbaar vervoer, hoe meer je een buitenstaander blijft.
Na onze vlucht vanuit Hanoi via Bangkok en Beijing landden we in Osaka en besloten we direct met de eerder genoemde vliegensvlugge trein door te reizen naar Tokyo, de Oostelijk gelegen hoofdstad van Japan. Verblijven in Japan is extreem duur, maar we vonden een bed in een dormitory (een slaapzaal met stapelbedden) voor 'slechts' 25 dollar per persoon, voor Japanse begrippen spotgoedkoop en ongeveer vijf keer zo duur als ons gebruikelijke budget. Hier maakten we ook meteen kennis met de Japanse toiletgewoonte. Een verwamde bril, sproeier om - uiteraard volledig automatisch - je billen te wassen en een fonteintje om je handen te wassen wat ook direct de spoelbak opnieuw vult. Geniaal!
Er zijn geweldig originele plaatsen om de nacht door te brengen in Japan, mede door de extreem hoge onroerend goed prijzen. Je kan bijvoorbeeld slapen in een 'capsule hotel', waar je letterlijk in een capsule slaapt. Ook kan je voor ongeveer 25 dollar een relaxte stoel boeken in een internet café, waar je gedurende acht uur de nacht kan doorbrengen, gebruik kan maken van het internet en zelfs ook kan douchen. Na acht uur moet je weg, of betaal je per uur. Maar de allermooiste plek om te slapen is misschien wel in een Love hotel. De kamers in deze hotels gaan van standaard hotelkamer tot kamers die alle fantasieën te boven gaan (we vonden zelfs een Hello Kitty SM kamer), allen per uur te boeken tot zelfs een hele nacht - voor mensen die er eventueel ook nog willen slapen : )
We hadden graag deze verschillende slaapplaatsen in Tokyo ervaren, maar vonden al op onze tweede dag in deze overbevolkte stad het beste gasthuis dat je je kan voorstellen. Een tijdje geleden liet Joost ons weten een geweldig mens te kennen in Tokyo, ze heette Nerida en we kregen haar email adres. Het was de drukste maand van het jaar voor Nerida, die naast haar baan op de universiteit ook bezig was een grote groep jongeren klaar te stomen om het komende weekend hun jaarlijkse opvoering van Shakespeare's Midsummer Night's Dream te doen. Ze werkte vanaf 7 uur 's ochtends en vaak tot middernacht. Maar we waren meer dan welkom! We genoten van haar gezelschap, lachten samen tot midden in de nacht en deden spelletjes, kregen haar slaapkamer en zorgden voor haar katten. Bij Nerida's afwezigheid zorgden haar Japanse buurvrouw Akane en haar Britse buurman Rob dat het ons aan niets ontbrak.
Tokyo is een extreem drukke stad en dat je 's ochtends tijdens het spitsuur door professionele aanduwers in de metro wordt gepropt is echt waar! Deze overvolle metro's lijken voor de op hun persoonlijke ruimte gestelde Japanners zelf een extreme verschrikking. Veel mensen staan met hun ogen stijf dicht geknepen totdat de horrortrip eindelijk voorbij is. In het weekend je proberen een weg te banen door de populaire winkelstraten van Harajuku, Shibuya en Ebisu is bijna onmogelijk. Je proberen te verplaatsen naar de andere kant van de stoep kost je vaak al vijf minuten.. de mensenstromen zijn bijna onwerkelijk overweldigend.
Naast de extreme drukte in de hoofdstad vind je in Japan ook de grootste en mooiste rust.
Ongeveer een uur buiten Kyoto bezochten we een bijzondere berg, Mount Hiei, een heilige berg die ook wel wordt omschreven als de moeder van het Boedhisme in Japan. Het eerste klooster werd hier al in de achtste eeuw gebouwd en sindsdien zijn vele van de meest belangrijke Boedhistische priesters in Japan hier opgeleid. Normaal schijnt het hier vrij druk te zijn maar - wellicht door de extreme kou - waren we vrijwel de enige bezoekers. Ik prees me gelukkig en we begonnen onze wandeltocht naar To-do, de Oostelijke tempelgroep.
Ichijo Shikan-in is de centrale tempel op deze berg en volgens mij de mooiste tempel op aarde - dankjewel Lars!
Nadat we onze schoenen hadden uitgedaan kwamen we de volledig houten tempel binnen via de binnenplaats, een rechthoekige plaats waarin een mooie boom stond, als een ornament met een laagje sneeuw. De wind blies wat sneeuw van de hoge bomen rondom de tempel waarin het licht van de zon schitterde en het was net of er een elfenregen naar beneden kwam die je maar vanaf één specifiek plekje kon zien, en op dat plekje stond ik. Dat vind ik altijd zo bijzonder, als je op een plaats bent die al bijna te mooi is om te bevatten en dan maakt iets onverwachts het nog mooier, alleen op dat ene moment.
We liepen verder en kwamen binnen in de tempel. Er was een mooi gedempt licht van slechts een paar kaarsen en de bijzondere en aangename geur van Japanse wierook. De opzet van de tempel was anders dan alle tempels die ik eerder heb gezien. Het was een brede tempel die je via de korte zijkant binnentreedt. Ongeveer de helft van de tempel in de breedte is toegankelijk voor bezoekers en de andere helft ligt een aantal meters lager en kan je vanaf een viertal plaatsen zittend op een tapijt bekijken. Deze opzet deed me een beetje denken aan het spookhuis in de efteling en tegelijkertijd moest ik erom lachen dat ik in deze prachtige serene omgeving aan het spookhuis moest denken waar ik al zeker vijftien jaar niet meer ben geweest.
Wat je zag als je ging zitten was een aantal gouden boedha's, omringd door sculpturen van gouden lotusbloemen en kaarsen. Voor de middelste boedha brandt al twaalf honderd jaar onafgebroken een vlam, 'the inextinguishable light of Dharma'. Er was hier zo'n fijne energie en ik had er wel uren kunnen blijven zitten. Maar het was er koud en het zou uiteindelijk donker worden, dus besloot ik zoveel mogelijk van deze mooie energie mee naar huis te nemen..
Inmiddels zijn we begonnen aan onze terugreis naar huis, het moest er een keer van komen : ). Van hier tot Tokyo, maar dan andersom. Gisteren zijn we in Sakaiminato aan boord gegaan van de Eastern Dream, een ferry die ons via Dong Hae, een industrieel ogende haven in Zuid Korea, naar Vladivostok brengt. Naast nog een Australiër, die in Vladivostok woont, zijn wij de enige passagiers die niet uit Rusland, Korea of Japan komen. De reis gaat voorspoedig, het is aangenaam warm op de boot - wat we niet hadden durven dromen - en het lijkt erop dat we morgen volgens planning in de middag aan zullen komen in Rusland.
Van daaruit zullen we de Trans Siberië Express trein nemen die ons in een kleine zeven dagen naar Moskou zal brengen. Ergens midden februari zullen we, eveneens per trein, aankomen in ons mooie Nederland!
Ik probeer voor mezelf mijn ervaring van de afgelopen tien dagen op dit indrukwekkende vulkanische eiland in woorden uit te drukken en merk dat ik nog nooit zo veel moeite heb gehad een plaats te omschrijven als nu wanneer ik het heb over Japan. Het land is niet in een korte tijd te bevatten, zelfs niet een beetje.
Ondanks de complexiteit van dit land, zijn cultuur en taal, had ik maar weinig tijd nodig voordat ik zeker wist dat ik dit land beter wil leren kennen.
Ik was verrast te ontdekken dat Japan - ook voor mensen die geen Japans kunnen spreken of lezen - wat mij betreft het makkelijkst te bereizen land in Azië is, of eigenlijk kan ik denk ik wel zeggen het makkelijkst te bereizen land ter wereld. Het openbaar vervoer is logisch opgezet en extreem efficiënt wat het makkelijk maakt je door dit land te verplaatsen.
Wanneer je in de bullet trein tussen Tokyo en Kyoto zit, en je je ogen sluit, voelt het precies alsof je in een vliegtuig zit dat in volle snelheid over de startbaan raast en ieder moment kan opstijgen. In een vliegtuig geniet ik altijd van dit gevoel en vind ik het iedere keer weer spannend en wonderbaarlijk wanneer het toestel de grond loslaat en zich door de lucht verder verplaatst. Maar deze trein blijft voortdurend met een snelheid van 300 kilometer per uur over de rails razen, wat me een beetje misselijk maakt.
Deze snelle en efficiënte manier van reizen maakt het nog ingewikkelder dit moeilijk te doorgronden land en zijn mensen beter te leren kennen. Hoe moeizamer het reizen gaat, hoe makkelijker je je met het land gaat vermengen en er even een deel van wordt. Hoe efficiënter en sneller het openbaar vervoer, hoe meer je een buitenstaander blijft.
Na onze vlucht vanuit Hanoi via Bangkok en Beijing landden we in Osaka en besloten we direct met de eerder genoemde vliegensvlugge trein door te reizen naar Tokyo, de Oostelijk gelegen hoofdstad van Japan. Verblijven in Japan is extreem duur, maar we vonden een bed in een dormitory (een slaapzaal met stapelbedden) voor 'slechts' 25 dollar per persoon, voor Japanse begrippen spotgoedkoop en ongeveer vijf keer zo duur als ons gebruikelijke budget. Hier maakten we ook meteen kennis met de Japanse toiletgewoonte. Een verwamde bril, sproeier om - uiteraard volledig automatisch - je billen te wassen en een fonteintje om je handen te wassen wat ook direct de spoelbak opnieuw vult. Geniaal!
Er zijn geweldig originele plaatsen om de nacht door te brengen in Japan, mede door de extreem hoge onroerend goed prijzen. Je kan bijvoorbeeld slapen in een 'capsule hotel', waar je letterlijk in een capsule slaapt. Ook kan je voor ongeveer 25 dollar een relaxte stoel boeken in een internet café, waar je gedurende acht uur de nacht kan doorbrengen, gebruik kan maken van het internet en zelfs ook kan douchen. Na acht uur moet je weg, of betaal je per uur. Maar de allermooiste plek om te slapen is misschien wel in een Love hotel. De kamers in deze hotels gaan van standaard hotelkamer tot kamers die alle fantasieën te boven gaan (we vonden zelfs een Hello Kitty SM kamer), allen per uur te boeken tot zelfs een hele nacht - voor mensen die er eventueel ook nog willen slapen : )
We hadden graag deze verschillende slaapplaatsen in Tokyo ervaren, maar vonden al op onze tweede dag in deze overbevolkte stad het beste gasthuis dat je je kan voorstellen. Een tijdje geleden liet Joost ons weten een geweldig mens te kennen in Tokyo, ze heette Nerida en we kregen haar email adres. Het was de drukste maand van het jaar voor Nerida, die naast haar baan op de universiteit ook bezig was een grote groep jongeren klaar te stomen om het komende weekend hun jaarlijkse opvoering van Shakespeare's Midsummer Night's Dream te doen. Ze werkte vanaf 7 uur 's ochtends en vaak tot middernacht. Maar we waren meer dan welkom! We genoten van haar gezelschap, lachten samen tot midden in de nacht en deden spelletjes, kregen haar slaapkamer en zorgden voor haar katten. Bij Nerida's afwezigheid zorgden haar Japanse buurvrouw Akane en haar Britse buurman Rob dat het ons aan niets ontbrak.
Tokyo is een extreem drukke stad en dat je 's ochtends tijdens het spitsuur door professionele aanduwers in de metro wordt gepropt is echt waar! Deze overvolle metro's lijken voor de op hun persoonlijke ruimte gestelde Japanners zelf een extreme verschrikking. Veel mensen staan met hun ogen stijf dicht geknepen totdat de horrortrip eindelijk voorbij is. In het weekend je proberen een weg te banen door de populaire winkelstraten van Harajuku, Shibuya en Ebisu is bijna onmogelijk. Je proberen te verplaatsen naar de andere kant van de stoep kost je vaak al vijf minuten.. de mensenstromen zijn bijna onwerkelijk overweldigend.
Naast de extreme drukte in de hoofdstad vind je in Japan ook de grootste en mooiste rust.
Ongeveer een uur buiten Kyoto bezochten we een bijzondere berg, Mount Hiei, een heilige berg die ook wel wordt omschreven als de moeder van het Boedhisme in Japan. Het eerste klooster werd hier al in de achtste eeuw gebouwd en sindsdien zijn vele van de meest belangrijke Boedhistische priesters in Japan hier opgeleid. Normaal schijnt het hier vrij druk te zijn maar - wellicht door de extreme kou - waren we vrijwel de enige bezoekers. Ik prees me gelukkig en we begonnen onze wandeltocht naar To-do, de Oostelijke tempelgroep.
Ichijo Shikan-in is de centrale tempel op deze berg en volgens mij de mooiste tempel op aarde - dankjewel Lars!
Nadat we onze schoenen hadden uitgedaan kwamen we de volledig houten tempel binnen via de binnenplaats, een rechthoekige plaats waarin een mooie boom stond, als een ornament met een laagje sneeuw. De wind blies wat sneeuw van de hoge bomen rondom de tempel waarin het licht van de zon schitterde en het was net of er een elfenregen naar beneden kwam die je maar vanaf één specifiek plekje kon zien, en op dat plekje stond ik. Dat vind ik altijd zo bijzonder, als je op een plaats bent die al bijna te mooi is om te bevatten en dan maakt iets onverwachts het nog mooier, alleen op dat ene moment.
We liepen verder en kwamen binnen in de tempel. Er was een mooi gedempt licht van slechts een paar kaarsen en de bijzondere en aangename geur van Japanse wierook. De opzet van de tempel was anders dan alle tempels die ik eerder heb gezien. Het was een brede tempel die je via de korte zijkant binnentreedt. Ongeveer de helft van de tempel in de breedte is toegankelijk voor bezoekers en de andere helft ligt een aantal meters lager en kan je vanaf een viertal plaatsen zittend op een tapijt bekijken. Deze opzet deed me een beetje denken aan het spookhuis in de efteling en tegelijkertijd moest ik erom lachen dat ik in deze prachtige serene omgeving aan het spookhuis moest denken waar ik al zeker vijftien jaar niet meer ben geweest.
Wat je zag als je ging zitten was een aantal gouden boedha's, omringd door sculpturen van gouden lotusbloemen en kaarsen. Voor de middelste boedha brandt al twaalf honderd jaar onafgebroken een vlam, 'the inextinguishable light of Dharma'. Er was hier zo'n fijne energie en ik had er wel uren kunnen blijven zitten. Maar het was er koud en het zou uiteindelijk donker worden, dus besloot ik zoveel mogelijk van deze mooie energie mee naar huis te nemen..
Inmiddels zijn we begonnen aan onze terugreis naar huis, het moest er een keer van komen : ). Van hier tot Tokyo, maar dan andersom. Gisteren zijn we in Sakaiminato aan boord gegaan van de Eastern Dream, een ferry die ons via Dong Hae, een industrieel ogende haven in Zuid Korea, naar Vladivostok brengt. Naast nog een Australiër, die in Vladivostok woont, zijn wij de enige passagiers die niet uit Rusland, Korea of Japan komen. De reis gaat voorspoedig, het is aangenaam warm op de boot - wat we niet hadden durven dromen - en het lijkt erop dat we morgen volgens planning in de middag aan zullen komen in Rusland.
Van daaruit zullen we de Trans Siberië Express trein nemen die ons in een kleine zeven dagen naar Moskou zal brengen. Ergens midden februari zullen we, eveneens per trein, aankomen in ons mooie Nederland!
-
18 Januari 2010 - 14:00
Joost:
heb als eerste gereageerd!
fijne dagen en tot snel! -
18 Januari 2010 - 14:13
Babs:
Weer een heerlijk verhaal, waarvan vooral de laatste 2 alinea's me natuurlijk als muziek in de oren klinken! Lijkt me heerlijk om jullie weer in Nederland/Belgie te hebben, zodat we niet alleen hoeven te bellen, maar ook weer lekker bij elkaar langs kunnen gaan! ... al heb ik jullie gedurende de hele reis wel heel dichtbij gevoeld. Fijn!
Het verhaal van die mooie tempel klinkt geweldig! Ik mis er alleen wat foto's van! Of hebben jullie die niet gemaakt, omdat je sommige ervaringen nu eenmaal niet op de gevoelige plaat vast kan (en wil!) leggen om volledig op te kunnen gaan in de gedachten en het gevoel van dat moment? Want het maken van een foto verstoort soms behoorlijk de sfeer! Ben benieuwd!
Liefies, ik wens jullie veel geniet-momentjes op de reis terug naar huis en pak je lekker goed in in Rusland!
xx Babs -
18 Januari 2010 - 15:20
Silvie:
wat een prachtig verhaal weer, net of je het ook een beetje voor je ziet.
geniet van het staartje van jullie reis.
xxx silvie -
18 Januari 2010 - 15:42
Stien:
hei lieve schatten
jullie zijn mooi mooi mooi
net als jullie verhalen
tot heel snel
ik tel
:-)
x
-
18 Januari 2010 - 15:59
Liselotte:
Wat gaat het snel! Alweer zoveel indrukken en lieve mensen ontmoet op het sinaasappelparadijspad waar geen eind aan lijkt te komen!
Gaaf filmpje, jammer dat de mooie vrouw niet even om wilde draaien naar de camera ;-)
schatten, hou elkaar goed warm en tot heel snel x Lies -
18 Januari 2010 - 15:59
Ans Van Baast:
Hallo,wat een mooi verhaal en leuke foto"s.
We zullen dit gaan missen als jullie weer in Nederland zijn.
Geniet van elkaar en van het laatste stukje van jullie reis Heel veel groetjes van Fam van Baast -
18 Januari 2010 - 15:59
Ans Van Baast:
Hallo,wat een mooi verhaal en leuke foto"s.
We zullen dit gaan missen als jullie weer in Nederland zijn.
Geniet van elkaar en van het laatste stukje van jullie reis Heel veel groetjes van Fam van Baast -
19 Januari 2010 - 05:55
Babs:
Gaaf ... die nieuwe foto's erbij!
xx -
19 Januari 2010 - 11:46
Ilse:
Supermooi verhaal en leuke foto's. Ik heb echt meegenoten van jullie reisverhalen en ook ik ga het missen. Maar ik kijk er ook wel naar uit om jullie terug te zien. Jullie komen toch ook nog naar België é?
Ik wens jullie een hele fijne terugreis. Geniet nog van Rusland.
En hopelijk tot binnenkort,
xxx Ilse -
19 Januari 2010 - 11:46
Ilse:
Supermooi verhaal en leuke foto's. Ik heb echt meegenoten van jullie reisverhalen en ook ik ga het missen. Maar ik kijk er ook wel naar uit om jullie terug te zien. Jullie komen toch ook nog naar België é?
Ik wens jullie een hele fijne terugreis. Geniet nog van Rusland.
En hopelijk tot binnenkort,
xxx Ilse -
21 Januari 2010 - 22:17
Denise:
Hi,
Altijd weer een aangename verrassing om een nieuw verhaal te ontdekken op het sinaasappelparadijs. Mooi.
O, ja kom je op mijn feestje?
Leuk om weer normale vragen te kunnen stellen...
Heel veel liefs,
Denise -
25 Januari 2010 - 14:50
Lars:
Haha, graag gedaan. Mount Hiei is ook voor mij een van de meest fijne plekken op aarde. Mooi geschreven Linda! Ik kan wel begrijpen dat ze jou voor een boekje willen hebben. Ik wens jullie nog heel veel reisplezier!!! -
31 Januari 2010 - 11:47
Martin:
Terug ??? Het is nauwelijks voor te stellen. De contactjes via het internet en de mooie reisverslagen gaven de gehele tijd een gevoel dat jullie dichtbij waren. Ik kijk er wel enorm naar uit om jullie weer te zien. Tot snel!! -
06 Februari 2010 - 19:20
Fam.van Haaren:
Hoi Ramon en Linda
Geniet nog van jullie laatste stukje reis en kom goed thuis.Wij zullen jullie verhalen en mooie foto's missen.
Heel veel groeten van Diny en Piet-Hein -
16 September 2016 - 17:47
Ina:
Heel leuk jullie verslag te lezen. Wij gaan binnenkort in omgekeerde volgorde deze reis maken. Beginnen met de Transsyberien expres, komen aan in Sakaiminato, reizen door Japan naar Tokio en vliegen vandaar terug. Ik heb een aantal vragen die jullie vast als ervaringsdeskundigen kunnen beantwoorden.
Wij vragen ons af hoe wij het beste vanuitSakaiminato kunnen reizen naar bv Kyoto. Hoe hebben jullie het omgekeerde gedaan? Is er een goede treinverbinding en hoe heet die?
Wat vonden jullie de prettigste manier om door Japan te reizen? Lazen dat je ook een oplaadbare kaart (pasmo/subcat) in Nederland kunt kopen waarmee je o.a. kunt treinen en bussen. Kennen jullie die?
Hebben jullie verder nog handige tips? Bv hoe kom je aan leuke logeer adressen?
En kan je in een richtlijn geven hoeveel Russisch geld je uitgeeft in de trein?
Hoor graag van jullie en geef jullie mijn groet, Ina Harinck -
16 September 2016 - 22:04
Linda:
Dag Ina,
Fijn dat je met plezier ons reisverzlag hebt gelezen. Zelfs na zoveel jaren : ).
Wij reisden in Japan het liefst per trein. We kochten een treinkaart online toen we in Vietnam waren weet ik nog. Je kon zo'n kaart blijkbaar enkel buiten Japan aanschaffen, in Japan was het veel duurder. Ik denk dat we die info. destijds uit de Lonely Planet hebben gehaald.
We hebben tijdens al onze treinreizen veel gehad aan de website seat61.com. Zeker eens checken!
Wij hebben veel logeeradressen gevonden via hostelworld.com en couchsurfing. Airbnb bestond toen nog niet, maar daar zou ik nu ook zeker gebruik van maken.
Goede reis en ik vind 't leuk nog eens te lezen hoe jullie trip is geweest!
Groetjes,
Linda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
